البرز در حسرت استانداردهای مدیریتی

آقای استاندار! فرصت سوزانِ فرسوده را پیاده کنید!
مرتضی دهقان آزاد/ تحلیلگر رسانه
البرز در حسرت استانداردهای مدیریتی!

گذری گذرا به ساختار ثابت و دچار سکون و رکود بسیاری از حوزه های مدیریتی، ادارات، نهادها و سازمان های دولتی البرز در طی سالیان گذشته و سقوط آزادهای مکرر و متوالی آن در رتبه بندی های کشوری، علیرغم آمد و شد شش استاندار کم فرّ و فروغ، همگی مهر تأییدی بر این مدّعاست.

این همه نشان می دهد، تا به امروز که دکتر مجتبی عبداللهیِ تازه نفس، بعنوان هفتمین نمایندهٔ عالی دولت، با کوله باری از تجربه و توفیق از گرد راه رسیده و در پایشکدهٔ پلاک ۳۱ استقرار یافته، هیچ اهتمامی در این استان و استانداران کوتاه فرصت و غیر بومی آن، در راستای پویایی، چابکسازی و تغییر و تحول آفرینی در دایرهٔ دور تسلسلیِ مدیران و مسئولانِ سفارشی، تحمیلیِ آن به چشم نخورده است.

با این وجود، گویا قرار نیست قصهٔ شور بختی های استانداری البرز، پس از سال ها ناقص الخلقگی و فرزند خواندگیِ خفت بار در زیر یوغ پایتخت و پایِ تخت نشینان؛ به پایانی پیراسته منتهی گردد و این استان ثروت سوخته خود را از حصار حسرت های انباشته رها کند و با کاربست مهم تربن پارادایم های پویش و پویایی، یعنی انتصاب مدیرانی جسور، سرآمد، سلامت و تحول گرا، قامتِ استانداریِ خود را به خط کش استانداردهای حقیقی و همتراز استان های صدر نشین در رنکینگ توسعه، نزدیک گرداند.

البرز؛ در حسرت استانداردهای مدیریتی!

چه این که با وجود خیل عظیمی از نیروهای بومی و بالندهٔ به حاشیه رانده شده؛ مدیران و مسئولان علی الدوام برقرار و طویل الریشه و منتصبین منتسب به استانداران پیشین که اغلب یا روزگار سالمندی را طی می کنند و یا در عین ناپختگی و امتحان پس دادگی، سال هاست که ادارات این جغرافیای دچار انجماد را عرصهٔ تاخت و تازهای بی حاصل و آزمایشگاه آزمون و خطاهای خسارت بار خویش کرده اند و با اطمینان خاطر از احتمال هرگونه عزل و برکناری و بازخواست، به مثابهٔ دانه های تسبیح و تحت پوشش عنوان مضحکی بنام “نخبه گردانی”، در حلقهٔ حضور جا خوش کرده اند.

این دسته از مدیران فاقد استانداردهای مدیریتی، بی که مراتب نخبگی شان عواید و فواید ملموس و مشهودی برای مردم داشته باشد، دیریست که فقط در پیلهٔ رخوت و رکودی فرسایشی دست و پا می زنند.

متأسفانه، این عده مدیر….

متأسفانه، این عده مدیر ابد مدت، علیرغم ثبوت فقدان کنش گرایی و کارکرد محوری و احراز بی کفایتی ها، چون مجیز گوی حلقه بگوش اربابان و احزاب پشت پرده ای خویشند، بنابر دلایل نامعلوم و البته بعضاً معلومِ سیاسی و جناحی و مهم تر از همه، منفعت طلبی های سهم خواهانه و نه، ملحوظ داشتن مصالح شهری و استانی، کماکان بر میز و مقام های کاملاً غیر استحقاقی،قدر قدرت وار چنبره زده اند.

به طوری که از شدَّتِ ماندگاری، یا بویِ نا و کَپَک زدگی می دهند، یا نقشِ باسنِ مبارکشان بر روی صندلی های سلطه مثلِ قلب جا انداخته و نقشی از سیب خاطره را بر فرشِ فرصت سوزی؛ مُنقًش ساخته است!

بقول طنازی، انگار این جماعت به مصداق مصرع: “ثبت است بر جریده عالم دوام ما”؛ حقیقتاً دائم الحضورند و همانند انرژی های تبدیلی – چرخشی، صرفاً از حالتی به حالت دیگر در می آیند!

گویی که در قاموس اللغات مدیریتی این گونه های نوادر و نایاب از مدیران فاقد درایت و کفایت و خالی از انگیزش و خلاقیت، واژه ای بنام کنار کشیدن و استعفا و فاجعه خیز تر از همه، “عزل” و “محاکمه” و “پاسخگویی” و “بازخواست”؛ وجود ندارد، ولو که رفته رفته به سنگواره های فسیلی مبدًل شوند!

البرز؛ در حسرت استانداردهای مدیریتی!

آقای استاندار عبداللهی! حسرت ها را به پایان برسانید!

با این تفاصیل، انتظار می رود استاندار هفتم بر اساس پیش مطالعات اولیهٔ خویش، بعد از چندین ماه حضور و انجام دیدارها و بررسی های میدانی بی وقفه و شبانه روزی، در شهرستان های مختلف استان و نیز آشنایی ملموس تر با ساختار سیاسی، اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی البرز و افزودن ضریب واکاوی کم و کیف عملکرد مدیران و مسئولان در حوزه های مختلف و تلفیق آن با داده های حاصله از رایزنی های جامع و عاری از جهت مندی های سیاسی و جانبداری های منفعت خیز، پنجره ای تازه را به سمت ورزش نسیم مدیریت نوین در البرز بگشاید.

چه این که بهره مندی از برکات نقطه نظرات دلسوزان دغدغه مند و رسانه های رسالتمدار و بویژه سود جستن از مفاد مشاورات و دیدگاه های دقیق و عمیق نمایندهٔ محترم ولی فقیه و امام جمعهٔ کرج، بعنوان پدر معنوی استان و نیز استماع آرای ارزشمند دیگر اعاظم و اکابر قابل‌اعتنا و اعتماد، حتماً می تواند رهاورد روشنی را برای‌تصمیم گیری‌در این‌زمینه، در‌پی داشته باشد.

حال بدیهی است که استاندار عبداللهی می بایست برای باز گرداندن روح اعتماد و باورمندی البرزوندان نسبت به فرآیند انتصاب مدیران عملگرا و همچنین ارجاع منزلت بایسته و جایگاه به تغافل از دست رفتهٔ البرز پر ظرفیت بکوشد. تا در اقدامی انقلابی، عاجل‌و‌جهادی، فرصت‌سوزان‌فرسوده‌اندیش‌و‌منفعت ورز را از قطار تصمیم گیری و تصمیم سازی در مقدرات مردم پیاده نماید.

باور نگارنده درخصوص استاندارهای مدیریتی در استان البرز…

به باور نگارنده، فلاش بکی به پوشه و پیشینهٔ کارکرد محوری و کنش گرایی ثبوتی سکاندار دولت سیزدهم در البرز، می تواند. نوید بخش و مؤید این نکته باشد که علیرغم بعضی انتقادات شتابزده. نسبت به دیرکرد وی در عرصهٔ انتصاب مدیران استانی، آنچه بر البرز گذشته، باعث شده تا آقای استاندار، علاوه بر گزینهٔ سعهٔ صبر و مطالعه، با سنجش هوده و هزینه های چند وجهی، نامه ها و برنامه های جامع و مانعی را در این راستا بر روی میز عزل و نصب های خویش قرار دهد.

چه اینکه پس از آن، استاندار البرز، بی تأمل مصادر و مناصب امور را بر اساس پیوست ها و مستندات برآمده از آمار و آمایش سرزمینی – جمعیتی و ملحوظ داشت دیگر خصایص مدیریتی، به مدیرانی از جنس جهاد و جسارت خواهد سپرد.

مدیرانی که با افق نگاه مقام معظم رهبری و ابلاغات ویژه معظم له در بیانیهٔ گام دوم انقلاب همسنگ و همسو بوده و با تراز و ترازوی پراگمات محوری قابل سنجش باشند و پا به پای نمایندهٔ عالی دولت انقلابی آقای رئیسی در استان، از دیوار موانع و تهدیدها و تحریم ها بگذرند و چالهٔ چالش ها را مبدعانه، به چاره جویی و فرصت تبدیل نمایند.

بی گمان، پلاک‌۳۱ برای رسیدن‌به‌پله های نخست پیشتازی‌به‌مدیرانی‌نیازمند‎‌ است‌که‌با آمیزهٔ خلوص، خدمت، خوشفکری و خستگی ناپذیری، شبانه روز مشق‌مجاهدت‌بنویسند. و در مکتب مردمداری، حاج قاسم‌وار، پرچم‌پیشرانی‌البرز را‌در عرصه‌های مختلف به اهتزاز در‌بیاورند و با تزریق‌روح‌رشد و سازندگی‌به سانتریفیوژهای‌توسعهٔ پایدار، قطار‌غنا و اقتدار البرز را به سمت‌ایستگاه تعالی‌و توفیق، سوق‌دهند.
ان شاالله تعالی

شبکه های اجتماعی تریبون شهر

شما میتواند با کلیک رو متن داخل کادر ، به بخش دیگر یادداشت ها مراجعه نمایید و یا به شبکه های اجتماعی ما بپیوندید و از جدیدترین و بروزترین اخبار استان البرز مطلع شوید.

مطالعه سایر یادداشت های تریبون شهر(کلیک نمایید)

به شبکه های اجتماعی تریبون شهر بپوندید:

صفحه اینستاگرام تریبون شهر(کلیک نمایید)

کانال تلگرامی تریبون شهر(کلیک نمایید)