یک چکه عبرت

*****************

حدود ۵۰۰ سال قبل سلسله صفویان برای راحتی و آسایش مردم و به وبژه مسافرین، اقدام به راه اندازی کاروانسراهای بسیاری در جغرافیای گسترده آن روز ایران در فواصل مشخص کرده بودند. این کاروانسراها به این جهت آماده شده بودند که مردم برای رفت و آمد بین شهری و درون شهری با مشکل تردد مواجه نشوند.

حالا بیش از ۵ قرن از آن روزگار می‌گذرد و هنوز هم ردپای بسیاری از این کاروانسراها که کم کم به شکل آثار تاریخی درآمده‌اند در جای جای ایران، مشاهده می‌شود. بی شک یکی از مکان‌های دیدنی تاریخی و گردشگری شهر کرج، کاروانسرای «شاه عباسی» است. کرج بعد از پنج قرن، کاروانسرا دارد اما از داشتن یک هتل درست و درمان و منطبق با استانداردهای روز گردشگری دنیا بی‌نصیب است!! خودتان قضاوت کنید، فاصله و عمق نگاه و آینده نگری مدیران و متولیان امر تا کجاست؟! شاه عباس ۵  قرن پیش، به اصطلاح امروزی، در فکر توسعه صنعت توریسم بوده اما با گذشت بیش از ۴ دهه از پیروزی انقلاب اسلامی و با وجود توسعه فزاینده صنعت توریسم در جهان و به ویژه ظرفیت‌های کم نظیر گردشگری در ایران، متاسفانه هیچ برنامه، راهبرد، نگرش و زیرساختی در این عرصه از سوی هیچ مدیر فرادستی و فرودست دیده نمی‌شود!

متاسفانه بسیاری از حضرات در عصر تکنولوژی که «توریسم» به یک صنعت تبدیل شده هنوز در خواب غفلت به سر می‌برند، و مردم به ناچار باید نظاره‌گر شاهکار معماری دوره صفوی در جغرافیای شهرهایشان بوده و تنها به تاریخ نیاکان شان دل خوش باشند.

استان البرز و به طور خاص، شهر کرج پیوسته از دیدگاه جمعیتی دیده شده و هرگز به لحاظ سرزمینی هیچ گاه سیاست گذاری آتیه نگرانه‌ای نداشته است.

بر همین اساس سال‌هاست که مدیران شهر و استان به کرات و در شعار مدعی قرار گرفتن استان در شاهراه مواصلاتی ۱۴ استان کشور هستند، اما برای بهره گیری از این ظرفیت بی‌نظیر کوچک‌ترین اقدامی را در این راستا و به ویژه برای جذب و ماندگاری توریسم و گردشگر انجام نداده‌اند. در حالی که با وجود راه اندازی زیرساخت‌های اولیه‌ای نظیر فرودگاه، راه آهن، پایانه‌های مسافری و بزرگراه تهران- کرج و کرج- چالوس، هیچ گردشگری و به ویژه هیچ توریسمی تمایل و رغبتی برای بیتوته در کرج و دیگر شهرهای استان البرز نشان نمی‌دهد و علت اصلی این عدم رویکرد، فقر محسوس امکانات و زیرساخت‌های لازم به ویژه اماکن اسکان توریست، هتل‌های ستاره دار، خدمات رسانی و سایر کمبودهای جذب گردشگر در این حوزه می‌باشد.

بی شک یکی از مهم ترین ارکان استحکام توسعه اقتصادی و تکیه کردن بر اقتصاد مقاومتی بدون نفت، تقویت زیرساخت‌های صنعت توریسم و توجه روزافزون مدیران و برنامه ریزان در تسریع و ترویج و به روز کردن امکانات این حوزه مغفول مانده و استراتژیک است.

حال باید به انتظار نشست و دید مدیران استان البرز بالاخره چه زمانی از صف عقب ماندگی و غفلت ۵۰۰ ساله خویش خارج شده و به صفوف سلسله صفویان خواهند پیوست؟!

حمید رضاپور

دبیر تحریریه خبر

کانال تلگرامی تریبون شهر